wievanZoetHout in de betonfabriek…

Wie zoet is krijgt lekkers? Nou, dat is dus niet zo. Beter zeggen we: van dik hout zaagt men planken en… een brutaal mens heeft de halve wereld.

En als je handelt in prachtige vintage spullen, dan moet je een beetje brutaal zijn. Die spullen zijn namelijk normaal gesproken eerst van iemand anders. Zelfs als ze ongebruikt staan te verpieteren in een oude loods of op zolder bij een oud vrouwtje. Wij bij wievanZoetHout hebben een oogje voor mooie spullen en wij kijken dwars door de butsen, scheuren, vlekken en beschadigingen heen. We zien niet hoe een kast er uit ziet, we zien hoe een kast er uit kan komen te zien na een beetje liefde en aandacht.

Maar hoe komen we dan aan al die mooie spulletjes? Gewoon via jullie! Zo gebeurt het dat je per ongeluk, zomaar in gesprek raakt met iemand. Je vraagt wat de ander voor werk doet. Je vertelt wat je zelf doet voor werk en je laat eens de website zien waar alle spullen op staan die je zelf mooi vindt en die wel eens worden verkocht. Het is zo mooi om dan bij anderen te zien hoe hun ogen gaan glimmen alsof ze iets weten wat jij niet weet. En dan krijg je te horen dat ze wel een plek kennen waar misschien wat spulletjes staan die je wel eens leuk zou kunnen vinden.

Opeens sta je met zijn tweeën in een Betonfabriek die al een jaar of 5 gesloten is. Waar de medewerkers gewoon al hun spullen hebben achtergelaten en zijn weggelopen. De hamers liggen nog op de werkbanken. De jassen hangen nog in de lockers, de lashandschoenen en lasbrillen liggen op de grond.

Overal ligt stof. Overal liggen betonvlaaien. Maar het is droog en er is licht! Er zijn enorme hallen en het licht komt door de vieze hoge ramen diffuus naar binnen. Er zijn tientallen kleine kamertjes en achter iedere deur liggen verborgen schatten. Het helpt dat de beheerder van de fabriek die ons naar binnen liet een joviale schappelijke kerel is die zelf ook wel weet dat je wat kunt doen met al die spullen, maar wat precies? En hoeveel tijd gaat dat dan wel niet kosten? Misschien is het inderdaad beter dat hij gewoon ons onze gang laat gaan voor een schappelijk prijsje. Er worden afspraken gemaakt, handen geschud en dan kom je op een druilerige vrijdagochtend vroeg terug met twee lege bussen, een aanhanger, stroopwafels en koffie om een ouwe Betonfabriek leeg te halen. Met toestemming!

Maar waar begin je. De tijd is beperkt en de opslagruimte ook. Je laat een horde hongerige kinderen ook niet los in een snoepwinkel… Maar zo voelt het wel terwijl we door de Betonfabriek lopen. Alles heeft potentie. Alle kasten, klokken, lampen, gereedschap… Alles wordt gewogen, gewikt en er moet besloten worden wat mee kan, wat helaas achter moet blijven en wat totaal geen waarde is.

In drie uur zijn de kasten van de muren gedemonteerd, zijn katrollen van pilaren afgehaald, zijn er 10 lampen van het plafond en is alles ingeladen. Het stof in de haren, en het zweet in de laarzen, maar wat hebben we een hoop prachtige dingen kunnen bemachtigen.

Lockerkasten, klokken, stalen archiefkasten, werkbanken en een paar prachtige Pirellikalenders uit de jaren ’90. Het blijft tenslotte wel een Betonfabriek. Zo kom je nog eens ergens.

Wie van Zoethout presenteert de Betonfabriek. Alle spullen die we hebben kunnen redden zijn nu onderdeel van onze collectie vintage interieurartikelen. Kom eens langs om te kijken wat we hebben!

En als je nog tips hebt waar we kunnen komen schatgraven als we door onze voorraad heen zijn, dan horen we het graag!